Naar de Tour

Vijf jaar lang moest Joost Luiten in zijn eentje de Nederlandse golfeer hooghouden op de Europese Tour. De Nederlandse vaandeldrager deed dat met verve, maar ook voor de zesvoudig tourwinnaar moet het leuk zijn dat er volgend jaar vier Nederlanders actief zijn op het hoogste niveau.

Om meteen met dat getal te beginnen: vier ja, ook al staan er maar drie Nederlandse vlaggen op de site van de Europese Tour. Wat mij betreft is er geen discussie en scharen we ook Johannes Veerman onder de Nederlanders. Niet alleen omdat zijn naam misschien wel de meest Nederlandse van allemaal is, niet alleen omdat hij in het bezit is van een Nederlands paspoort, nee, Veerman voelt zich ook gewoon Nederlander. ‘Nederland is voor mij veel meer dan een papiertje dat ik toevallig in de kast heb liggen. Ik kom er veel te weinig, maar als ik er kom voelt het als thuiskomen’, zei hij iets meer dan een jaar geleden tegen me.

‘Maar spreekt ie Nederlands dan?’, heb ik nog wel eens als tegenwerping gekregen. Ja, een beetje. Liever niet. Maar de Belg Nicolas Colsaerts doet zijn interviews ook liever in het Engels en zijn Amerikaans-Nederlandse accent klinkt nagenoeg hetzelfde als dat van Dewi Weber die pas enkele jaren in Amerika woont. Daarbij verstaat hij alles, en, niet in de laatste plaats, áls hij in Nederland is om familie en vrienden op te zoeken, dan staan er twee dingen heel hoog op zijn wensenlijstje: een kroketje en een rijsttafel eten. Dan moet er wel – zoals hij zelf zegt — ‘Nederlands bloed door je aderen stromen.’

Over de nationaliteit van Darius van Driel en Lars van Meijel, de andere twee nieuwelingen, is geen discussie, al bracht de laatste grappig genoeg een groot deel van zijn jeugd door in Italie.

Van Driel verdiende zijn kaart door een constant seizoen op de Challenge Tour, met een zege in Zwitserland en zelfs een bijna zege op de Europese Tour in Belgie. Het werd naar goed Nederlands gebruik nog even flink spannend aan het eind van het seizoen, maar in 2020 speelt de speler van GolfTON(externe link) – een talentontwikkelingsintiatief van Eric der Kinderen, John Boerdonk en Roel Verdonschot – net als teamgenoot Van Meijel op het hoogste niveau. Die laatste maakte het zo mogelijk nóg spannender door eerst net mis te grijpen via de Order of Merit (19e) om vervolgens op Qualifying School in het zicht van de haven drie opeenvolgende bogeys te maken. Het bleek uiteindelijk niet funest voor het halen van zijn kaart en dus mag ook hij zich opmaken voor een seizoen op het hoogste niveau.

In elk geval één seizoen dan toch…

Je kaart halen is namelijk een ding, je kaart houden iets héél anders. Begin 2012 stonden er maar liefst zeven (!) landgenoten hoopvol aan de start van het seizoen, nog geen twaalf maanden later was de droom van de meesten vervlogen. Luiten zei het kort na afloop van Qualifying School in De Golfpodcast(externe link) in een boodschap voor de promovendi: ‘Geniet en vertrouw op wat je kan maar je moet wel weer gaan presteren’.

Nog elf maanden, dan weten we of ook in 2021 meer dan één speler op de Europese Tour hebben.