Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
09.02.2023
De eerste kennismaking met golf was met Onno Hansum in Vlaardingen, ergens begin jaren 90. Daar had je Free Golf. Een driving range met lichte ballen die je verplicht in het water moest slaan. Deze bleven wel drijven. Geen afstand kunnen slaan voelde toch wel raar. Dus ben ik snel ergens anders gaan oefenen met échte ballen. Ver slaan was tenslotte toch het leukste van het golfspel. Pas later kwam ik erachter dat rechtdoor beter is.
Daarna heb ik met Onno heel veel gespeeld in België en het Brabantse land. Een GVB hadden we nog niet.
In België kon je met een glimlach en cash geld zo de baan op. Royal Antwerp en Ternesse waren favoriet. De Oosterhoutse was ook een baan waar we graag kwamen. Vriendelijke caddymaster waar we altijd welkom waren met elk 50 gulden contact op zak.
Tot we de zevende of achtste keer een norse man achter de balie troffen. Meneer bleek de voorzitter te zijn en was niet van plan om ons toe te laten zonder GVB, ook niet nadat we vertelden dat we met regelmaat kwamen spelen. Volgens meneer was dat onmogelijk; we kwamen immers niet voor in het systeem. Wat zal de caddymaster een mooie dag hebben gehad als we geweest waren…
Daarna ben ik toch maar het GVB gaan halen.
Later heb ik nog op vele plekken op de wereld mogen golfen, vaak in de meest prachtige natuur. Tussen kangoeroes, maar ook met de hulp van een alligator die voorkwam dat mijn bal in het water rolde. Die bewuste bal heb ik maar netjes tegen zijn staart laten liggen
Op aanraden van Leo van der Ruit via de ANP-golfclub heb ik besloten lid te worden van de NVGJ. Ik denk zo’n 27 jaar geleden. Een handicap was toen nog niet nodig. Maximaal 30 slagen kreeg je mee. Dat zal zelfs nu nog niet misstaan. Mijn debuut maakte ik in De Efteling, tijdens de openingswedstrijd. Allemaal gezellige mensen, met de gedachte om elkaar een leuke dag te bezorgen. Dat lukte altijd. In mijn eerste jaar ging ik meteen mee op reis: een surprisereis, met een VIP-bus via euro Disney naar Hardelot. Mooi tripje was dat!
Daarna volgden nog ontelbare mooie wedstrijden en heerlijke reisjes. Met als hoogtepunten de trip naar Madeira en het NK op de Noordwijkse waar ik als winnaar in de B-categorie eindigde, met een kaarsrechte drive op hole 1. Ik hoor Inge Langhout nog zuchten: „30 Slagen… ja ja”.
De glazen bokaal is helaas een keer kapot gevallen, maar de overwinning die ik daarna met Onno in het Noordwijkse nachtleven vierde, blijft onvergetelijk.
Ik hoop nog heel veel gezellige wedstrijden en avonden mee te maken bij deze bijzondere club en geef hierbij het stokje door aan Peter en Simon Keizer.
Pim Donkersloot wint op de Zaanse met 2 up van William Wollring. Het was een gezellig foutenfestival.
Nee, het was niet de verlammende gedachte dat ik de volgende ronde tegen Martijn zou moeten spelen, ook niet de mentale klap van mijn rap naderende pensioenleeftijd. Nee, het was het degelijke spel van Annette dat de doorslag gaf in onze matchplaywedstrijd op de Goyer. Als iemand handicap 18 heeft op de waterrijke Zaanse, weet je één ding zeker: die slaat een rechte bal. En zo gebeurde op een zonovergoten baan. Annette was super degelijk vanaf de tee, prikte haar houtjes van de fairway recht vooruit, chipte alles netjes in de buurt van de vlag en wist zo de handvol extra slagen die ze kreeg op één na (gehalved) keurig te verzilveren. Een zeer gezellige ronde met een terechte winnares waar Martijn nog een hele kluif aan zal krijgen!
Kortgeleden beleefde ik een bedenkelijke primeur door het Kostertje te mogen ophalen van de prijzentafel. Voorgaande jaren kwam ik altijd wel leuk mee in de B-categorie, met elk jaar wel de finale meespelend in Nunspeet, maar sinds ik het advies opvolgde van een niet nader te noemen bestuurslid en ik les nam bij de lokale pro, is het helemaal mis. Gestaag dalende nadicap en uitslagen om van te huilen. Op de Houtrak ging het afgelopen dinsdag niet veel anders. En hoe graag ik ook Jeroen alle credits zou geven voor zijn geweldige spel, ik was de slechtste van ons tweeën. Mijn enige par viel toen ik de strijd al had moeten staken en vervolgens - geheel van de stress bevrijd - een keurige par maakte op de moeilijkste hole. De nazit was eigenlijk het meest interessante deel van de dag. We bleken dezelfde studie te hebben gevolgd aan dezelfde universiteit. Over de huidige politieke situatie konden we het tijdens de bitterballen en het bier wel eens zijn: we hebben een zakenkabinet nodig. Weg met alle opportunisten en politieke onbenullen. Aan de slag! En dat laatste geldt ook voor mij.
Vrijdag 8 juni was het zover, wij hadden een datum! Terwijl de meeste van onze leden bij het KLM Open waren en daar een prachtig toernooi zagen, viel er op de Hoge Dijk toch ook het een en ander te beleven. De matchplay tussen Helene Wiesenhaan en Madelon Barenbrug. Op de eerste plaats viel het weer erg mee! Het was droog, dat was al geweldig, het was niet al te druk op de baan, ook fijn, maar er stond een zeer stevig windje! De eerste hole is vermeldenswaardig. Helene’s drive verdween links tussen de rode paaltjes. Mijn drive viel in de categorie ‘ugly but useful’. We zijn het niet van Helene gewend, maar haar volgende slagen waren niet optimaal. Kortom, ze lag met 5 op de green. Ik lag met 2 vóór de green, met daarvoor ook nog een bunker. Ik rook een kansje! Maar toen ging ik volledig de mist in. Mijn derde slag verdween in de bunker (te voorzichtig gespeeld, ik had er makkelijk overheen gekund) en daar ben ik nooit meer uitgekomen. Weg kans, hole voor Helene. Hole 2 was dan weer voor mij en we speelden ook nog 2 holes gelijk. Bij de turn stond Helene 5 up. Inmiddels pakten donkere wolken zich samen boven de Hoge Dijk en de wind werd een storm. Op hole 14 gingen de hemelsluizen open en waren wij binnen mum van tijd doorweekt. De hole ging naar Helene, einde matchplay, 6 & 4, kansloze missie, ondanks dat ik ook nog 16 slagen van Helene kreeg. Helene speelde fantastisch en ik, voor mijn doen, ook helemaal niet slecht, maar dat was toch te veel weinig. We speelden nog wel de par 3 15e, waar je, als je een tientje betaalt middels de QR code, bij een hole-in-0ne een Rolex kunt winnen. Dat tientje betaalden we niet en dat is maar goed ook want een hole-in-one zat er niet in, maar we lagen wél allebei mooi op de green. Het was mooi en mooi geweest, de bitterballen lonkten in het warme clubhuis en we besloten de kortste weg daarnaartoe te pakken. Bij de bitterballen vertelde Helene nog dat ze die avond naar Bloemendaal zou gaan, naar een openlucht karaoke-concert met optreden van…… onze eigen zeer gewaardeerde sponsor Alwin. Hij overweegt een carrièreswitch! Hij is blijkbaar geen onverdienstelijk zanger en legt zich toe op het smartlappengenre en dan nog in het bijzonder het oeuvre van André Hazes sr. Kijk, dat zijn nog eens leuke weetjes! Lieve Helene, dank voor de gezellige middag en heel veel succes bij het vervolg van de matchplay, nu tegen Leonard! Toi toi toi!
Het Open NK voor journalisten op 13 juni dit jaar wordt gesponsord door Viazorgcoach van sponsor Milanda Koopman. Daar zijn diverse redenen voor. In de eerste plaats natuurlijk het gegeven dat Milanda met haar echtgenoot Andy (waarover later meer) aan de baan woont! Een heuse homecourse. Maar belangrijker, ook haar succesvolle bedrijf ViaZorgcoach is in Dronten gevestigd. Wat is dat voor bedrijf? Om dat te begrijpen moeten we even terug in de tijd.
Ons nieuwste lid, Jan Lammers, was afgelopen week op het KLM Open een van de uitdagers van de professionals. Op de elfde hole, die speciaal voor het KLM Open is ingekost van een par 4 voor de leden, naar een echte stadionhole par 3, komen traditiegetrouw amateurs in actie tegen de professionals. Jan Lammers was één van hen en wist zijn bal dichterbij de hole te krijgen dan maar liefst drie van de beste spelers van Europa.