Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
07.04.2022
Teeth of the Dog, Dominicaanse Republiek
Iets schrijven over mijn golfverleden. Tja: hoe zat het ook weer… Eerlijk? Ik weet het niet zo precies meer. Wel herinner ik me een zinloze poging om m’n sportluie bestaan als eind dertiger wat nieuw leven in te blazen door aan zomeravond-honkbal met wat veteranen mee te doen.
Die veteranen bleken ook oud-tophonkballers te zijn geweest, waarvan enkele in het Nederlands team hadden gespeeld. Daar sta je dan met de ‘poffertjesporum’ zoals het zo mooi heet. Geen bal verstand van honkbal, nog nooit gedaan en op uitnodiging van mijn vriend Bart Bruin, zelf dus oud-tophonkballer en inmiddels sponsor van onze mooie vereniging, zo’n avondje meegedaan.
Ik werd ergens in het linker outfield geparkeerd waar je weinig kwaad kunt doen. Tot er met ziedende snelheid na een machtge tik van een slagman van de tegenpartij een bal mijn richting opvloog. ‘Naar achteren’, schreeuwde iedereen uit mijn team, ‘naar achteren’! Maar ja, wisten zij veel van mijn feilloze inzicht in: snelheid bal x hoogte x lengte Ron. Dus de smeekbeden negerend rende ik op de bal toe, plukte ‘m uit de lucht en smeet ‘m naar het derde honk. Slagman uit. Maar, ik
had ‘m naar het tweede honk moeten gooien, want dan hadden we er twee uit kunnen maken.
Okeeee…
Inzicht komt met de jaren heet het. Nee hoor. Ik besloot direct op mijn hoogtepunt te stoppen, want ik werd uiteindelijk aan alle kanten gepiepeld door die ervaren gasten. Sommigen ervan speelden toen ook al wat golf. Dus de volgende logische stap? Dat maar eens leren. Volgens mij was het op Spaarnwoude bij Craig of meneer Ad Wessels (ze lopen er beiden nog steeds rond!) en behaalde ik uiteindelijk op De Purmer mijn GVB.
Een lidmaatschap bij De Zaansche volgde (waarom weet ik nog steeds niet, want zo uit de route…) en daarna op de Houtrak met lessen van Jeroen Germes. Omdat ik inmiddels ‘baasje Reizen’ was bij de Telegraaf probeerde ik wel waar ik ook kwam ter wereld te spelen. En dat leverde geweldige momenten op. In Zimbabwe bijvoorbeeld met olifanten en krokodillen op de course; Indonesië met fleurige en hypervrolijke caddymeisjes; op de Bahama’s op Albany, Tiger’s eigen golfcourse; Steyn City in Zuid-Afrika waar onlangs nog de European Tour werd afgewerkt; Konopiste, de bestemming van een NVGJ-reis later dit jaar, Canada, Maleisië, Dubai, Marokko, Aruba en zo veel meer! Voorwaar een gezegend golfman dus.
Met mijn intrede bij de NVGJ kwam ook de gelegenheid om op zoveel mooie andere banen in eigen land te spelen. Het lidmaatschap bij de Houtrak werd omgezet naar ANWB en mijn eerste jaar na m’n afscheid bij De T was ook direct m’n beste met winst in de B-categorie. Toen dat ook binnen was, was het vanaf toen nog louter genieten. Gewoon, leuke golfdagen hebben, met elkaar. Heerlijk! Ik hoop dat er nog vele mogen volgen.
Ik geeft het stokje door aan Willem Schouten.
The Club at Steyn City, Zuid-Afrika
Een nieuw winterrubriekje: Terug in de tijd. Met grappige, soms ontroerende foto's uit het rijke verleden van de NVGJ. Hier zien we John Dekker in 2012 zijn uiterste best doen en speciale foto te maken van een fles uit het repertoire van Heleen Sonnenberg, destijds sponsor van de NVGJ met de Weduwe Joustra. Heleen staat op de uitkijk en kijkt kennelijk of er geen golfballen aan komen. De flessen, de troostprijs voor de laatste plaats, kregen de naam Kostertje, vernoemd naar Henk Koster na een miserabele ronde op de Texelse.
Met trots kan het organisatiecomité de definitieve datum presenteren voor het Charity Golftoernooi t.b.v. De Stichting Sintvoorieder1, gesponsord door Zorg Vastgoed Management BV. En wel op dinsdag 13 mei 2025. Golfcentrum De Hoge Dijk stelt hiervoor belangeloos haar golfbaan beschikbaar! Het toernooi is een vurige wens van onze gewaardeerde sponsor Eric Venghaus die de stichting een warm hart toedraagt. De stichting zet zich in om kinderen die in verborgen armoede leven op pakjesavond toch een presentje te kunnen geven. Daarvoor is geld nodig. De volledige opbrengst gaat, na aftrek van kosten, naar de stichting. Alle medewerkers zetten zich vrijwillig in om dit toernooi tot een succes te maken. Wij vragen onze leden deze flyer onder de aandacht te brengen van hun netwerk. Wellicht bevinden zich daaronder geïnteresseerden in dit evenement. Elke flight is welkom! Het organisatiecomité
Ons gewaardeerde lid Sonja van de Rhoer mocht na een overwinning in de voorronde in Turkije deelnemen aan de finale van de Turkish Airlines World Golf Cup, uiteraard in Turkije. Ze speelde onder meer met ex-voetballer van Paris Saint Germain uit Kameroen en een Mongoliër, die danslesjes gaf tijdens het wachten bij de teebox. Hoe leuk kan golf zijn? Lees HIER over de avonturen van Sonja op de prachtige banen bij het Gloria Serenity Resort. Dit artikel werd eerder geplaatst in het Nationaal Golf Magazine.
De 'surprisereis', dit keer naar Spanje, zit er weer op. Sommigen stellen bleven nog iets langer, de meesten stapten maandag om 17 uur in de bus om pas tegen middernacht de golftas weer van de band op Schiphol te tillen. Het waren een paar sublieme dagen. Zonnetje, mooie banen, hier en daar een drankje, geen onvertogen woord, allemaal tevreden (hoewel niet altijd over het spel).
Natuurlijk was het spannend wie zich na dag 2 aan de top van het klassement zou nestelen. Maar alle aandacht, liefde en knuffels waren er in de eerste plaats voor Janneke Koster. Deze keer niet vanwege briljant golfspel maar vanwege een nachtelijke, onfortuinlijke val die haar een pijnlijke en opgezwollen enkel bezorgde. En veel warmte dus, als zij desondanks toch naar het terras of diner strompelde, steunend op Henk. Het was op dag 2 opnieuw zonnig maar wel een stuk frisser. Het was weer fijn spelen langs kleurige gevels. Ondanks netten langs de fairway vlogen hier en daar toch ballen richting koffiekopjes in tuinen en bij zwembaden. Op het oog bleef de schade beperkt. Bij het diner deden Ger en Rene de prijsuitreiking. Die leverde een heel andere top 3 op dan op dag 1, met Ron (mooie 34), Helene (keurige 32) en Frank van de familie Commandeur met een degelijke 31 punten. Dat maakt het klassement spannend. Op de laatste dag gaan Olga (59 punten) en Frank Maanders (58), Willem Buijteweg (58) runner up Ron Peereboom (57) en Ger (56) voor de hoofdprijzen. Voor de dagprijzen hebben ook anderen kans. Weer: zonnig, nog iets kouder.
Dag 2. De beste scores waren niet super, met 33 en 31. Onderhoud van Bellavista liet ook te wensen over, maar de zon scheen en het was droog en de gamba's a la ojillo waren heel lekker, dus waarom klagen. Olga won de eerste prijs, Willem Buijtenweg de tweede en Ger gelukkig de derde, anders waren alle dagprijzen naar de familie Commandeur deur gegaan, Frans Maanders werd 4. Gulzige types. Tot en met 14 punten rekenden we als de middenmoot, daaronder glom de degradatiezone. Peter - zijn naam liever hier niet noemen - had meer strepen dan punten, maar hij bleef gezellig. We applaudiseerden voor Hans T. We missen hem. Goed gedaan Hans. Mooi reisje.