Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
08.11.2023
Mopperend liep ik door de supermarkt waar tientallen in het blauw gestoken kinderen bezig waren schappen leeg te halen om vervolgens met de waren in een kar een paar meter naar links of rechts op te schuiven. Waar net nog de pasta lag, stond nu ineens zilvervliesrijst. Het schap met Surinaamse sauzen was verplaatst naar het vak waar eerder nog Turkse kikkererwten lagen en vice versa, en een of andere onverlaat had bedacht dat het ook wel een goed idee zou zijn om de veganvleesvervangers in hetzelfde vak te leggen als het biologische vlees.
Keer op keer greep ik mis bij de producten die ik een paar dagen eerder nog blindelings had weten te vinden. Het is een van de vaste trucjes waar supermarkten ons proberen te verleiden om meer te kopen dan dat wat we van plan waren, maar wat we niet op ons lijstje hadden gezet. Het werkt altijd zo wijzen de cijfers uit, maar nadat je een paar keer thuis bent gekomen met potten die tot in lengte van jaren in de voorraadkast blijven staan, loop je weer je, weliswaar iets aangepaste, eigen route.
Het is opvallend hoe iets wat op het eerste gezicht voor zoveel verwarring kan zorgen, zo snel alweer volkomen normaal is. Het vernieuwde stratenplan in je woonwijk lijkt eerst volkomen onlogisch, maar na een paar keer voor het bord 'verboden in te rijden' te hebben gestaan, rijd je op de automatisch piloot een straat verder. De nieuwe indeling van de krant is helemaal wennen. Met je slaperige hoofd en een verse bak koffie onder handbereik blijken je vaste columnisten ineens heel ergens anders te staan, maar al snel sla je de krant zonder morren open op pagina 9 in plaats van pagina 3. (Al zoek ik na jaren nog altijd naar de sportpagina's die eerder altijd een fijn eigen katern hadden, maar dat terzijde...) En zo werkt het ook bij zelfverkozen veranderingen. De eerste paar keer dat je iets uit je nieuwe golftas wil pakken, die tas die je kocht om de veelheid opbergvakken, vervloek juist die hoeveelheid omdat je wéér misgrijpt bij het zoeken naar een nieuwe bal. Maar zie, naar een paar rondes open je feilloos de juiste rits en zonder dat je er erg in hebt heeft het gewoontedier in je de nieuwe indeling tot dé indeling gemaakt.
Al het bovenstaande geldt ook voor nieuwe websites. Jarenlang open je bijna routinematig de pagina's waar je je vaste items altijd vond, om nu te moeten zoeken naar de goede knop, de gewenste informatie, dat ene item. Wie heeft dit bedacht? Hoezo staat dit nu dáár en niet meer híer?! Net als in de supermarkt vind je alles binnen een paar bezoeken net zo snel als voorheen, het duurt niet lang eer je niet eens meer weet hoe de oude website er ook alweer precies uitzag, zo gewoon voelt het nieuwe jasje. En waar de lokale grootgrutter zegt dat de veranderingen zijn voor een betere winkelervaring maar in wezen uit is op een hogere omzet, is deze nieuwe website wel degelijk alleen maar gemaakt voor een prettiger ervaring. Elkaar een plezierige dag bezorgen doen we tenslotte niet alleen op en rond de golfbaan.
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank
Huh?! Wat is dit nou? Is die wedstrijd nu al gespeeld dan? Op de redactie keken we elkaar even vreemd aan toen er een mail binnenkwam van ons gewaardeerde lid Onno Hansum. Zijn matchplayverslag kon het nog niet zijn. En er stond toch echt De Haenen. Maar was, correctie, is die wedstrijd niet pas vrijdag 3 mei?
Elaine neemt een matchplay wedstrijd altijd buitengewoon serieus, met strategische speelplannen en tactische varianten, voor als die niet blijken te werken. Bovendien avonden niet drinken, maaltijden met sportvoeding en natuurlijk geen seks voor de wedstrijd. In het begin leek dat allemaal nog niet zo te helpen. Tot de turn ging het gelijk op..
Aanstaande vrijdag spelen we op de prachtige golfbaan De Haenen in Teteringen. Een dorpje strak tegen Breda aan. Een golfronde over De Haenen voert door de vier verschillende sferen, die deze baan zo uniek maken. Van de bloeiende roughs van de wetlands en het grasgebied komt u in het parkgedeelte met de twee grote vijvers en de vele rododendrons en azalea’s. Vervolgens komt u in het historische bosgedeelte. Vanaf hole 13 wordt het terrein sterk glooiend met een prachtig gebied van heide en zandverstuivingen.