Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
22.04.2024
Op maandag 22 april schreef Willem Vissers in het sportkatern van De Volkskrant een mooi eerbetoon over Leo. We zijn hem dankbaar dat we deze column hier mogen delen.
Leo hield van Zoetemelk, Kuiper en de Kneet, van Rienks en Florijn, van de Holland Acht, van Ajax en Feyenoord, van Vitesse en NEC, van golf ook. Leo hield van avonturiers in de sport. Hoe wervelend Pogacar ook fietste zondag rond Luik, hoe indrukwekkend de sliert van duizenden supporters uit Nijmegen ook over de snelwegen kroop, op weg naar het grote doel in de Kuip, mijn gedachten dreven af naar Leo. Want Leo is plotseling gestopt met leven.
Leo van de Ruit, mijn tweede chef bij mijn eerste werkgever, het ANP, leerde me hoe je een fijn leven kunt leiden als verslaggever en kunt laveren tussen alle vormen van gekte om je heen. Nou ja, het woord fijn verdient een correctie. Hij schreef me jaren later een berichtje dat ik het woord fijn te vaak gebruikte. Stop daarmee. Vooruit, Leo. Hij was de leermeester die iedereen zich wenste. Streng doch rechtvaardig, altijd met katholieke vergevingsgezindheid en de eeuwige lach bungelend aan zijn broekspijp. Als zijn kuif omhoog stond, de lach ondeugend was en de gebaren wild, was hij op zijn scherpst.
Hij leerde me te bewonderen in de sport, zonder het kritisch vermogen te verliezen. Blijf redelijk, verplaats je in de gevoelens van de ander. Hij was onverbiddelijk toen mijn stuk veel te laat binnen was, na de eerste keer ooit in een vliegtuig, bij Guimaraes - Roda JC in 1988. Maar hij bood nieuwe kansen. Ga naar Barcelona - AC Milan en maak meteen een verhaal op de dag van vertrek. Ik stikte van de zenuwen, maar Ronald Koeman zat in hetzelfde vliegtuig. Beginnersgeluk. Trainer Cruijff had Koeman de bruiloft van zijn broer Erwin gegund, een dag voor de wedstrijd.
Zoals Cruijff dat deed met een sportploeg, zo deed Leo dat ook. Hij was net de joviale variant van een trainer. Werk en geniet. Niet morgen, niet na je pensioen. Nee, vandaag. Bij de Spelen van Atlanta bestelden de twee jongste verslaggevers in een chique tent een grotere sigaar dan hij, om aan te geven dat ze hun meester durfden los te laten. Leo vroeg me, in januari 1995, meteen af te reizen naar Frimley Green, waar een of andere darter aardig met pijltjes stond te gooien. Nooit van gehoord, van Raymond van Barneveld. In het pre-Google-tijdperk wees de receptioniste van de speelzaal de Haagse postbode even onopvallend aan.
Leo stuurde me een maand door Afrika, voor Parijs - Kaapstad, van de Libische woestijn met gevechtsvliegtuigen van plastic, via Niger, Tsjaad en de Centraal Afrikaanse Republiek langzaam omlaag naar de Tafelberg. Maar eerst zei hij: ‘Neem je meisje (nu 32 jaar mijn echtgenote) mee naar een persconferentie in Parijs, om haar goed te stemmen en gerust te stellen.’ En we vertrokken op 2 januari 1997 in alle vroegte naar Leeuwarden, want Henk Kroes ging ‘It giet oan’ zeggen, om de Elfstedentocht aan te kondigen. De ogen van Leo twinkelden.
Vrijdag vond zijn dochter Robin Lisa hem toen hij niet reageerde op een appje. Gevallen in huis. Zijn golftas stond klaar voor een rondje. Het is prettig als je in het leven een paar mensen als Leo tegenkomt.
Huh?! Wat is dit nou? Is die wedstrijd nu al gespeeld dan? Op de redactie keken we elkaar even vreemd aan toen er een mail binnenkwam van ons gewaardeerde lid Onno Hansum. Zijn matchplayverslag kon het nog niet zijn. En er stond toch echt De Haenen. Maar was, correctie, is die wedstrijd niet pas vrijdag 3 mei?
Elaine neemt een matchplay wedstrijd altijd buitengewoon serieus, met strategische speelplannen en tactische varianten, voor als die niet blijken te werken. Bovendien avonden niet drinken, maaltijden met sportvoeding en natuurlijk geen seks voor de wedstrijd. In het begin leek dat allemaal nog niet zo te helpen. Tot de turn ging het gelijk op..
Aanstaande vrijdag spelen we op de prachtige golfbaan De Haenen in Teteringen. Een dorpje strak tegen Breda aan. Een golfronde over De Haenen voert door de vier verschillende sferen, die deze baan zo uniek maken. Van de bloeiende roughs van de wetlands en het grasgebied komt u in het parkgedeelte met de twee grote vijvers en de vele rododendrons en azalea’s. Vervolgens komt u in het historische bosgedeelte. Vanaf hole 13 wordt het terrein sterk glooiend met een prachtig gebied van heide en zandverstuivingen.
Ik denk dat Onno al wel het gevoel had ( na zijn winst op De Hoge Dijk) dat het de goede kant opgaat met zijn spel want hij stelde voor om ook onze stablefordpunten bij te houden. Goed plan Onno! Van thuisvoordeel bleek al snel geen sprake: na 9 holes stond het al 6 up voor Onno...
Guus van Holland, vriend en collega van Leo, hield vrijdag bij de besloten uitvaart de volgende speech:
Deze week wordt door talloze mensen de laatste eer bewezen aan 'onze' Leo! Op donderdag werd het condoleren zeer druk bezocht. En deed de de jongste dochter in naam van de familie een oproep aan ons als leden van de NVGJ. Men wil verhalen en anekdotes van hem verzamelen die ze nog niet kennen.