Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
26.01.2024
Zal je altijd zien. Leg je net omstandig uit waarom je geen golfdoelen meer stelt, lees je het door Nando Boers geschreven boek 'Het Plan' waarin de wielerploeg van Jumbo-Visma een paar jaar op de voet wordt gevolgd. Om het boek in één zin samen te vatten: over hoe je met een uitgewerkt plan heel ver kan komen.
Het woord minutieus werd door de leidinggevenden van de geelzwartebrigade geherdefinieerd. Elke gram voedsel, elke druppel drinken, elk uurtje op de fiets, niets wordt aan het toeval overgelaten. Wie niet mee wil, of mee kan, in het op het oog ijzeren regime, valt af. Het doel is voor de ploegleiding van meet af aan duidelijk: de beste ploeg ter wereld worden, de grote rondes winnen. Niet omdat het kwartje toevallig jouw kant op valt, maar omdat je niets, maar dan ook niets, aan het toeval over hebt gelaten. Voormalig Sanoma collega Richard Plugge ging daarbij en daarvoor niet over één nacht ijs. Voordat Jonas Vingegaard in 2022 de Tour de France won was elk detail tegen het licht gehouden, elk schroefje – soms letterlijk – nog eens bijgevijld en aangedraaid. Alles om dat doel te bereiken. De beste worden.
Tijdens het lezen van het boek dacht ik het ene moment: 'moet ik niet toch een duidelijk doel stellen voor mijn golfspel?' om het andere moment weer te verwerpen. Ik ken mezelf tenslotte. Doelen stellen, ambitieuze doelen zeker, heeft alleen zin als je bereid bent de prijs te betalen. How bad do you want it. Enorm inspirerend, maar toch... ik ken mezelf. Zó graag nu ook weer niet. En toch herkende ik wel degelijk ook wat. De microdoelen. Een langetermijndoel mag dan ontbreken, een gameplan is er vaak wel. Of het nu gaat over de ronde of over de hole, zomaar 'staan en slaan' draagt niet bij aan het binnenbrengen van een goede score.
Bij 'zomaar' een zomeravondrondje kan het niet veel kwaad, maar bij het spelen van een wedstrijd of een serieuze trainingsronde, helpt het wel degelijk als je een beetje bedacht hebt wat je gaat doen. Voor de hele ronde - vandaag ga ik oefenen op X - voor specifieke holes of op de hole waar je op dat moment staat. Zo kan het plan zijn om de driver alleen op hole vijf, negen en vijftien uit de tas te pakken. Maar het plan kan ook zijn om juist op hole dertien, ondanks de lengte, de driver níet te pakken om zodoende een betere slag naar de green over te houden. Ook dat is onderdeel van het maken van een plan op de tee. 'Daar ergens' is geen doel voor je bal, ook niet voor je hersens, 'de linkerhelft van de fairway' weer wel. De bal voor je tweede slag zo ver mogelijk slaan om dan een zo kort mogelijke slag over te houden is misschien een idee, maar is het ook een goed idee? Is het niet verstandiger om een ligging over te houden waarbij je een volle club overhoudt, een slag die je vaker oefent in elk geval? Waar wil je wel zijn, waar vooral niet?
Topgolfers en hun caddie vergelijken golfen ook wel eens met schaken waarbij de baan wordt opgedeeld in kleine partjes, nauwkeurig te benaderen volgens een vooraf bedacht plan. Zelfs de mannen die schijnbaar niets anders doen dan de bal zo ver mogelijk beuken om daarna met een wedge te proberen de green te halen, doen dat met een gedachte. Waar kan ik de fairway het beste missen? Wat is de beste hoek naar de green? Val ik de vlag aan of speel ik conservatief?
Schaken kan ik niet, meerdere stappen vooruitdenken blijft lastig, maar één zet vooruit denken gaat meestal nog wel. In elk geval tot de drive waar ik zo goed over nagedacht had links de baan uit vliegt. Detail: je plan kan nog zo goed zijn, zonder goede uitvoering schiet je er niet veel mee op. Maar dat is een probleem voor een andere keer. Het plan was er in elk geval.
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank
Huh?! Wat is dit nou? Is die wedstrijd nu al gespeeld dan? Op de redactie keken we elkaar even vreemd aan toen er een mail binnenkwam van ons gewaardeerde lid Onno Hansum. Zijn matchplayverslag kon het nog niet zijn. En er stond toch echt De Haenen. Maar was, correctie, is die wedstrijd niet pas vrijdag 3 mei?
Elaine neemt een matchplay wedstrijd altijd buitengewoon serieus, met strategische speelplannen en tactische varianten, voor als die niet blijken te werken. Bovendien avonden niet drinken, maaltijden met sportvoeding en natuurlijk geen seks voor de wedstrijd. In het begin leek dat allemaal nog niet zo te helpen. Tot de turn ging het gelijk op..
Aanstaande vrijdag spelen we op de prachtige golfbaan De Haenen in Teteringen. Een dorpje strak tegen Breda aan. Een golfronde over De Haenen voert door de vier verschillende sferen, die deze baan zo uniek maken. Van de bloeiende roughs van de wetlands en het grasgebied komt u in het parkgedeelte met de twee grote vijvers en de vele rododendrons en azalea’s. Vervolgens komt u in het historische bosgedeelte. Vanaf hole 13 wordt het terrein sterk glooiend met een prachtig gebied van heide en zandverstuivingen.