Nederlandse Vereniging van Golfspelende Journalisten
19.12.2023
Nee, ik doe niet aan goede voornemens, die sneuvelen in de regel toch voor de lente daar is. Ook als je her verpakt in het veel actievere woord 'doelen'. Als je niet aan de slag gaat komt er noch van doelen noch van goede voornemens veel terecht.
Het is zo'n spreuk die je nog wel op tegeltjes tegenkomt, eentje die elke motivational speaker wel ergens in zijn presentatie verstopt. 'Een doel is een droom met een deadline'. Oftewel: je kan jezelf van alles wensen, als je er geen actie aan verbindt, vervliegt de droom hoe dan ook. 'Als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd al kreeg', voegt die spreker er dan ten overvloede meestal nog aan toe ook.
Het is – naast gebrek aan talent dan toch – wel de voornaamste reden dat ik niet hoger op de maatschappelijke ladder ben geklommen of een topsportloopbaan achter de rug heb. Bij het najagen van doelen zie ik steevast beelden van te fanatieke mensen voor me, mensen die misschien meer stappen zetten dan ik doe, maar die nog wel eens willen vergeten dat ze ook onderweg moeten genieten, zo belangrijk is dat doel geworden.
Natuurlijk is het mooi als je jezelf ten doel stelt om je handicap op x,x te krijgen, maar als dát is waar je focus ligt, dan eindig je toch vaak met een kater. Doel (net) niet gehaald, welkom teleurstelling. Terwijl je, onderweg, misschien wel de mooiste dingen voorbij bent gevlogen, te druk om je dat te beseffen.
'Dat is wel heel makkelijk gezegd. En laf bovendien', kreeg ik ooit terug toen ik zei dat ik van het stellen van (ambitieuze) doelen om die reden niet zo enthousiast werd. Degene die het zei was fanatiek, had het over korte termijndoelen lange termijndoelen en ja zelfs droomdoelen, die als ultieme stip op de horizon stond. Ik weet niet meer wat mijn reactie was, wel dat ik heel even iets voelde knagen. Niet omdat ik die doelen ontbeerde (Ik zag mezelf echt nooit wereldkampioen worden) maar omdat ik wel zag dat hij elke keer naar de golfbaan ging – zin of geen zin – omdat dat doel anders niet dichterbij kwam. Alleen, als je dat niet héél graag wil, dan wacht je doel vrijwel zeker hetzelfde lot als dat van het voornemen.
Dus ja, wat moet ik dan als doel stellen? Ik golf vooral omdat ik het leuk vind, alles wat daarnaast komt is bijzaak. Die lage handicap? Leuk, maar niet zaligmakend. Potjes winnen? Ik zal er geen nacht om slapen als ik niet tot de usual suspects hoor. Om daar nou voor op een koude winteravond op de driving range te gaan staan...nee dank u. Laat ik mezelf daarom maar een realistisch doel stellen. Eentje die ik iedereen gun. Ik ben vastbesloten om van elk rondje te gaan genieten. Ook als het pijpenstelen regent. De bal niet doet wat ik wil. Mijn score nergens op lijkt. Dat is geen droomdoel. Dat is geen voornemen. Dat gaan we gewoon doen.
Het leven kan soms bijzondere wendingen nemen. Op de dag dat Leo ons ontviel, kreeg mijn leven een nieuwe toekomst. Op 15 april deed ik op eigen verzoek een cardio test bij de huisarts. Deze test doorstond ik verre van met verve en resulteerde in een onmiddellijke ziekenhuisopname in Gronau. De onderzoeken in het ziekenhuis duurden helaas paar dagen, waardoor ik uiteindelijk, vrijdagmorgen een hartkatheterisatie onderging. Fred Veldman en ik hadden al berichtjes gewisseld in de trant van “nog drie dagen en dan ben je weer het heertje" en kan je weer golfen maar niets bleek minder waar. Na afloop stond de ambulance klaar die mij met spoed en begeleiding verplaatste naar de Schüchtermann Kliniek voor een spoedoperatie. Die kliniek is gelukkig een van de beste in Duitsland maar bevindt zich in het Teutenburgerwald, niet echt naast de deur. Om 18.00 uur werd ik wakker met twee omleidingen en overal pijn. Nu anderhalve week later, bevind ik mij in de Reha, in dezelfde kliniek waar ik een revalidatieprogramma van drie weken volg. Veel cardio fietsen, fysio, massages, ademtherapie, gezond eten en lezingen over vet in bloed. Mijn hart is nu weer tiptop, alleen laat de conditie nog ernstig te wensen over. Lang verhaal kort geschreven: na de operatie mag ik zes weken niets tillen of iets doen wat het borstbeen te zwaar belast en na drie maanden mag ik weer over sport nadenken. Kortom na de Spelen hoop ik weer terug te zijn op de Golfbaan Wat een fijne club! Een dag na de operatie hing Pim aan de lijn om mij op te beuren, van het bestuur en Weco kwam een bos bloemen en van diverse leden stroomden de berichten binnen. Heel veel dank, De NVGJ is een warm bad. Ich komme wieder. Het allerbeste, Frank
Huh?! Wat is dit nou? Is die wedstrijd nu al gespeeld dan? Op de redactie keken we elkaar even vreemd aan toen er een mail binnenkwam van ons gewaardeerde lid Onno Hansum. Zijn matchplayverslag kon het nog niet zijn. En er stond toch echt De Haenen. Maar was, correctie, is die wedstrijd niet pas vrijdag 3 mei?
Elaine neemt een matchplay wedstrijd altijd buitengewoon serieus, met strategische speelplannen en tactische varianten, voor als die niet blijken te werken. Bovendien avonden niet drinken, maaltijden met sportvoeding en natuurlijk geen seks voor de wedstrijd. In het begin leek dat allemaal nog niet zo te helpen. Tot de turn ging het gelijk op..
Aanstaande vrijdag spelen we op de prachtige golfbaan De Haenen in Teteringen. Een dorpje strak tegen Breda aan. Een golfronde over De Haenen voert door de vier verschillende sferen, die deze baan zo uniek maken. Van de bloeiende roughs van de wetlands en het grasgebied komt u in het parkgedeelte met de twee grote vijvers en de vele rododendrons en azalea’s. Vervolgens komt u in het historische bosgedeelte. Vanaf hole 13 wordt het terrein sterk glooiend met een prachtig gebied van heide en zandverstuivingen.