#46 Willem Schouten: Van half setje naar Sam Torrance

Dank, Ron Peereboom, voor de uitnodiging om mee te doen aan de estafette. Toepasselijk ook wel, want in enkele van mijn golfhoogtepunten figureer jij. Weet je nog, toen we samen dat evenement van Chivas Regal in de exclusieve sneeuw van St. Moritz mochten bijwonen. Greens van ijs en Sam Torrance als flightgenoot. Extreem decadent, en we hebben nog prachtig geskied ook.

En dan die keer dat we beiden in Miami waren voor het begin van de concertenreeks van U2. Ik was nog niet zo lang bezig en had zelden een bijzondere golfbaan gespeeld. Stond ik ineens met die reus van een Ron op de Miami Beach Golf Club. Het was een afgeragd zooitje eigenlijk, toendertijd. Maar zo mooi gelegen en vlakbij alle feestelijks dat Miami Beach zo onweerstaanbaar maakte. ‘Ik wil dit meer, meer en nog meer’, herinner ik me vooral aan die bloedhete middag.

En zoveel jaren later is dat nog steeds wat me drijft in mijn verslaving aan de prachtige golfsport. Genieten, meebeleven, ontdekken, en als het even kan mezelf overtreffen. Hoewel dat laatste een stukje minder geworden is de laatste jaren, misschien maar goed ook.

Mijn start in de golfsport? Nou, het is eigenlijk al meteen bij de aftrap fout gegaan. Want ik ben linkshandig, maar had weinig te kiezen als enige in een trio jonge verslaggevers van Dagblad Zaanstreek die gezamenlijk besloten een poging te wagen ons in de golfsport te bekwamen.

Geld hadden we niet, tenminste niet nadat de rekeningen uit de kroeg weer betaald waren, dus moesten we het met z’n drieën met een half setje ouwe stokken van clubpro Greg Dean doen. Als enige linkshandige moest ik dan maar rechtshandig proberen me het spel eigen te maken. Ik denk altijd nog dat ik verder had kunnen komen als linkshandige. Misschien begin ik nog wel een keer helemaal opnieuw met een oud setje van onze voorzitter. Ja, ik ben er gek genoeg voor. Dat weet eenieder van de NVGJ die dit leest.

De NVGJ dan. Dat nobele instituut. Ik vond het maar een stelletje stoffige ballen, toen ik mocht toetreden. Klopte ook wel, maar gelukkig hadden ze nog plek voor een extra eigenheimer. Al vond en vindt menigeen me te luidruchtig, ik heb het altijd een eer gevonden lid te zijn. Al bevreemdt het gedoe dat ik om me heen hoor nog steeds wel. Nu weer het verdwijnen van uber-ouwehoer Willem van der Elskamp uit onze gelederen. Naar ik begrijp heeft hij het er zelf naar gemaakt. Ik kan het niet beoordelen, maar jammer vind ik het wel. Niet zuur worden en elkaar een beetje de ruimte geven om zichzelf te zijn, ik wens het iedereen in onze vereniging zeer toe.

Mooie Nvgj-momenten zijn er te veel om op te noemen eigenlijk. Superreisjes naar Turkije en Curacao, de Kapok-boom in Madeira bezongen door levensgenieters Stoel en vd Schaaf. Het ontembare enthousiasme van Marijke, elke keer dat ik met uber-mafkees Onno en zijn bizarre pirouette-swing de baan in mocht en die keer dat ik de poeplap mocht trekken omdat mijn prachtige wederhelft zo stom was geweest om een hole-in-one te slaan. 

Ik kan zo wel nog een jaartje doorgaan. Het winnen van de order of merit kan ik me gek genoeg weinig meer van herinneren. De winst in de matchplay wel. Op de Pan tegen powerhouse Foeke Collet. Onder hoogspanning op de negentiende hole pakte ik ‘m. Vd Elskamp zag het gebeuren en Aleid Kemper zag dat het goed was. En dan in dat sjieke clubhuis even helemaal uit m’n plaat bij de uitreiking van de wisseltrofee. Heerlijk. 

Het Golfen via de Nvgj heeft mijn leven rijker gemaakt, en ik voel me nog altijd bevoorrecht lid te mogen zijn. Iedereen in de club is me lief, ja echt. Tot de buitencategorie horen wel Paul Mansoor en Gerald van Daalen. Wat wij samen meegemaakt hebben in Thailand is niet geschikt om hier prijs te geven. Maar in hen heb ik er een paar maten voor het leven bij. Dank heren, dat jullie mij nog regelmatig in jullie buurt tolereren.

Rest mij alleen nog het stokje door te geven. Geen idee wie er nog niet geweest is. Helene misschien. Toffe chick, nog niet zo lang lid. Ben zeer benieuwd wat haar indrukken van het gekkenhuis zijn.

ps redactie: Helene heeft al een Estafette geschreven. Het wordt Toussaint Kluiters.